Pistlar sveitastjóra

Akureyri hefur nú leitað hófanna um að kanna hagkvæmni sameiningar sveitarfélaga við Eyjafjörð og er sú umleitan til umfjöllunar hjá hinum sveitarfélögunum við fjörðinn. Líklega eru undirtektir nokkuð misjafnar. Á föstudaginn var málstofa í Háskólanum á Akureyri þar sem . . . .

Við Íslendingar trúum því að við séum afar orkurík þjóð, eigum gnótt umhverfisvænnar endurnýjanlegrar orku. Í seinni tíð hefur jafnvel verið umræða um að leyfa Bretum að . . . . .

Það er hverri þjóð bráðnauðsynlegt að vita hvaðan hún kemur, þekkja sögu sína og menningu, það sem gerir hana að þjóð. Sauðfjárrækt er samofin sögu Íslands allt frá upphafi byggðar og ætli innsti kjarni sögu okkar og menningar sé ekki falinn í blessuðu hangilærinu og lopapeysunni.

Það sem heillar mest við að sinna stjórnmálum og stjórnsýslu er líklega vinnan við að bæta það samfélag sem við lifum í. Að geta haft áhrif á þróun samfélagsins með daglegum störfum og leita sífellt leiða til að gera það einfaldara, skilvirkara, já betra í dag en í gær.

Kæri Eiríkur. Langafi minn var einn af síðustu landpóstunum sem fóru um á hestum eða gangandi og starfaði í sveitum Þingeyjarsýslu snemma á síðustu öld. Hann var aufúsugestur hvar sem hann kom og sagt var að hann bæri með sér glaðværð á bæi auk póstsins. Hann hafði metnað til að skila póstinum í réttar hendur á þeim tíma sem þá var mögulegt.

 Dýraníð - þversögn einnar þjóðar. Íslendingum er almennt annt um dýr jarðar og eru fljótir að fordæma illa meðferð þeirra. Hver man ekki eftir Lúkasarfári og þá er það talið dýraníð að drepa tófu með snæri eða vasahníf að vopni. Höfum við þó ekki mikla samúð með dýrbítum.

 Ég hef á liðnum mánuðum setið allmarga fundi þar sem millilandaflug til Íslands hefur borið á góma og þá sérstaklega til Akureyrar og Egilsstaða. Þorvaldur Lúðvík hjá Atvinnuþróunarfélagi Eyjafjarðar hefur farið fremstur í flokki og barist af hörku fyrir annarri gátt inn í landið. Ætti að vera öllum nokkuð augljóst það misvægi sem af hlýst að hin mikla fjölgun ferðamanna nái ekki að dreifast betur.

 Nýverið var í fréttum að fyrirtækið Promens hefði verið selt úr landi. Sögunni fylgdi að ekki væru fyrirhugaðar breytingar á starfsemi þess hér handan við fjörðinn, þar er enda mikið í húfi, einnig löng og merkileg saga. Ekki er þó laust við að ónotatilfinningu setji að manni við þessar fréttir. Enda er oft lítið hald í fögrum yfirlýsingum þegar ákvarðanatakan hefur færst á brott og hagræðing er orð sem upphefur allar fyrri ákvarðanir þegar á reynir.

 Á seinni árum hefur umræðan gjarna verið á þá lund að stærra sé betra. Opinber krafa hefur lifnað reglulega um sameiningu sveitarfélaga og stofnana. Þá stuðla auknar kröfur og flóknara regluverk að samþjöppun og stækkun fyrirtækja, hverju verki skal fylgja meiri og meiri skriffinnska.

 Á fundi sveitarstjórnar þann 7. apríl sl. var ársreikningur Grýtubakkahrepps fyrir árið 2013 tekin til seinni umræðu. Ágætur rekstrarafgangur var hjá sveitarfélaginu eða af A hluta fyrirtækjum kr.26.751.000,- og af samstæðunni kr. 24.330.000,-. Veltufé frá rekstri var hjá A hlutanum kr. 49.713.000,- og af samstæðunni kr. 56.005.000,-, en veltufé er það fjármagn sem er til framkvæmda og afborgunar skulda.